SBB legenda polskiego rocka i bluesa na krośnieńskiej scenie

14 listopada 2024 roku w sali koncertowej Regionalnego Centrum Kultur Pogranicza wystąpi: SBB – zespół, który okrzyknięto najlepszym polskim rockowym zespołem 45-lecia. Trójka muzyków, która zrewolucjonizowała polski rock. Czołowi przedstawiciele rocka progresywnego w Polsce…

Miejsce: Regionalne Centrum Kultur Pogranicza, sala widowiskowa, ul. Kolejowa 1, Krosno, województwo podkarpackie
Termin: 14 listopada 2024, godz. 19.00
Szczegóły: www.rckp.krosno.pl

Bilety:
Przedsprzedaż od 1 do 25 października 2024: 130 zł lub 110 zł z Krośnieńską Kartą Mieszkańca
Sprzedaż regularna od 26 października 2024: 145 zł, 125 zł z Krośnieńską Kartą Mieszkańca

Bilety w sprzedaży w kasie RCKP:
Regionalne Centrum Kultur Pogranicza, ul. Kolejowa 1 (p. 231)
Godziny otwarcia kasy RCKP:
poniedziałek – piątek 10.00-17.30 oraz na godzinę przed wydarzeniem
oraz w sprzedaży online: https://bilety.rckp.krosno.pl/

SBB
SBB to polski zespół muzyczny założony w 1971 roku, łączący w swojej twórczości rock progresywny, jazz-rock i fusion. Początkowo inspirowani bluesem i rockiem, z czasem rozwijali swoje brzmienie, wplatając elementy free-rocka, muzyki elektronicznej i syntezatorowej. Współpracowali z Czesławem Niemenem, a ich muzyka porównywana była do takich gigantów jak Yes, Genesis czy Weather Report. Zespół zyskał międzynarodowe uznanie, koncertując na całym świecie i nagrywając albumy na rynki zachodnie. Po latach przerw, SBB wielokrotnie powracało na scenę, łącząc oryginalny skład z nowymi muzykami.

Skład:
* Józef Skrzek – gitara basowa, śpiew, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna, skrzypce
* Apostolis Anthimos – gitary, perkusja, bouzouki, gitara basowa
* Jerzy Piotrowski – perkusja

Informacja o zespole
Zespół powstał jako Silesian Blues Band w 1971 roku w miejscowości Michałkowice, Górny Śląsk w piwnicy urodzonego tam 23-letniego śląskiego basisty i pianisty Józefa Skrzeka, mającego już za sobą współpracę z zespołem Breakout. W składzie tria znaleźli się: urodzony w Stalinogrodzie (obecnych Katowicach) 17-letni syn greckich imigrantów – gitarzysta Apostolis Anthimos oraz pochodzący również ze Stalinogrodu 21-letni potomek szlachty tatarskiej – perkusista Jerzy Piotrowski.

W końcu 1971 roku Silesian Blues Band rozpoczął współpracę z Czesławem Niemenem. Jako grupa Niemen koncertowali m.in. podczas otwierającego Igrzyska Olimpijskie w Monachium festiwalu Rock And Jazz Now!, u boku takich sław jak John McLaughlin i Mahavishnu Orchestra oraz Charles Mingus). Z Niemenem zarejestrowali pięć albumów, w tym dwa w Europie zachodniej. Najznakomitszy niemiecki krytyk muzyczny, organizator i wydawca Joachim-Ernst Berend organizował pierwsze występy i kontakty zarówno grupy Niemen, jak i SBB oraz uwiecznił grupę, w swej znanej encyklopedii jazzu, jako prekursorów jazzrocka i fusion obok takich gwiazd jak Miles Davis, John McLaughlin, Chic Corea, czy Weather Report. Latem 1973 roku drogi muzyków rozeszły się – Niemen założył Aerolit, a Silesian Blues Band przekształcił się w SBB, który to skrót rozwijano wedle pomysłu Franciszka Walickiego jako „Szukaj, Burz i Buduj”.

Pierwszy autorski album SBB zarejestrowano na żywo w kwietniu 1974 w warszawskiej „Stodole”. Wypełniła go brawurowa, żywiołowa muzyka, odwołująca się do tradycji Jimi Hendrixa i tria Cream czy King Crimson, pełna szaleńczych solówek gitary i przesterowanego basu (znaków rozpoznawczych SBB tamtych dni!), ale i lirycznych fragmentów wykorzystujących brzmienie fortepianu. Kolejne miesiące działalności to stale powiększająca się liczba występów na terenie całego kraju i za granicą. Każda kolejna płyta SBB to stopniowe odchodzenie od żywiołowego, surowego i minimalistycznego, free-rocka na rzecz przemyślanych i rozbudowanych kompozycji, rejestrowanych z użyciem syntezatorów i techniki wielośladowej.

W 1977 roku zespół znajduje przedstawiciela na rynek zachodni w postaci firmy Aries z Getyngi i zaczyna często koncertować w RFN, Danii, Finlandii, Austrii. W listopadzie 1977 roku grupa nagrywa w Hanoverze swój pierwszy autorski album przeznaczony na rynek zachodni, „Follow My Dream”. W roku następnym powstaje „Welcome”, a zespół cały rok spędza w trasach koncertowych, w trakcie których występuje także obok Bob’a Marley’a na wielkim festiwalu Roskilde w Danii, wygrywa festiwal Eurowizji w Knokke w Belgii, a w Polsce, na Węgrzech, Czechosłowacji, Austrii i RFN zapełnia całe amfiteatry, stadiony i wielkie hale koncertowe. Rok 1978 stanowi niejako apogeum popularności zespołu. W tym okresie zespół jest zaliczany przez zagranicznych krytyków i fanów do czołówki światowej i zajmuje poważne pozycje w plebiscytach, plasując się bezpośrednio obok Yes i Genesis, lecz jest również ceniony przez młodych muzyków wzorujących się właśnie na SBB i Weather Report.

Na początku 1980 roku grupa nagrywa swój kolejny album, „Memento z banalnym tryptykiem” i zawiesza działalność.

Okazją do reaktywacji grupy okazała się impreza „Trzy Dekady Rocka”, zorganizowana w lipcu 1991 roku przez Franciszka Walickiego w Sopocie. Ten jednorazowy występ nie pociągnął jednak za sobą dalszych działań. Kolejna okazja nadarzyła się jednak już w 1993 roku, kiedy zaproponowano udział SBB w koncercie charytatywnym na rzecz dzieci w katowickim „Spodku”. Postanowiono powiększyć wówczas skład zespołu do kwintetu, zapraszając Janusza Hryniewicza (śpiew, gitara akustyczna) oraz Andrzeja Ruska (gitara basowa). Zespół w tym składzie dał w okresie 1993-1994 zaledwie kilka koncertów, by w maju 1994 roku wyjechać na tournee po klubach polonijnych w USA. Wyjazd zakończył się nagraniem kasety „Live In America ’94”, ponownym rozpadem zespołu oraz pozostaniem Jerzego Piotrowskiego na uchodźctwie w USA.

W 1998 roku SBB powróciło na scenę z Mirosławem Muzykantem, młodym perkusistą, który miał już okazję współpracować z Józefem Skrzekiem w jego solowych projektach. To wcielenie SBB pozostawiło po sobie trzy płyty koncertowe, wypełnione nowymi opracowaniami starych utworów i jedną premierową kompozycją („Całkiem spokojne zmęczenie”). Skład z Muzykantem miał zarówno swoich gorących zwolenników, jak i przeciwników. W końcu jednak, po występie w Waltrop w grudniu 1999 roku układ ten przestał funkcjonować. W 2000 roku Mirka zastąpił grający już wcześniej na debiutanckiej płycie Apostolisa „Days We Can’t Forget” – Paul Wertico – tutaj z pomysłem i pomocą przyszedł przyjaciel zespołu, fan, a jednocześnie szef europejskiego fan-clubu Pat Metheny Group, Marek Komar.

Właściwą działalność w składzie z Paulem Wertico otworzyła wiosenna trasa w 2001 roku, obejmująca RFN, Czechy i Polskę. W trakcie kilkudniowej przerwy w koncertach muzycy zarejestrowali w położonym pod Pragą studio „The Golden Harp”. Jesienią 2001 zespół nagrywa „Nastroje”. Kolejne dwa lata to regularne, choć niezbyt częste spotkania muzyków.

Rok 2004 przyniósł trasę koncertową (udokumentowaną nieautoryzowanym przez Paula Wertico bootlegiem „Odlot”) i 22-płytową „Anthology 1974-2004”.

W 2006 roku zespół wystąpił jako gwiazda na prestiżowym festiwalu Baja Prog w Meksyku i otwierał jako “”gość specjalny” polskie koncerty Deep Purple. Występ w katowickim „Spodku” wydano na płycie „Live In Spodek”. Ponadto ukazały się DVD „Live in 1979” i 9-płytowy box „Lost Tapes”.

Gitarzysta zespołu Apostolis Anthimos prowadzi własne projekty i jest aktualnie wspomagany przez muzyków z nowego zespołu John McLaughlin’a 4th Dimension – Gary Husband i Etienne Mbappé.

Od 2014 roku do zespołu powrócił mieszkający wciąż na emigracji Jerzy Piotrowski. Zespół wystąpił w tym oryginalnym składzie już na wrocławskim Jazz nad Odrą oraz w „bytomskim Centrum Kultury”.

SBB – Z których krwi krew moja: https://youtu.be/CLyb7GTq55I?si=06sbwzE69unB8Zrc